 |
| Το αρχαίο θεραπευτικό «τσιρότο» |
Ο μύθος θέλει – κατά
τον Τρωικό πόλεμο - τον
Αχιλλέα να θεραπεύει
την πληγή – στην ωμοπλάτη – ενός φίλου του, ακριβώς με το λογχοειδές
φύλλο της Αχιλλέας. Με αυτή την πράξη ο Αχιλλέας καθιέρωσε
για τα υπόλοιπα 2.500 χρόνια την
χρήση αυτού του φυτού.
Ο Διοσκουρίδης συνιστούσε επάνω στις πληγές να τρίβουν φύλλα
Αχιλλέας.
Κατά τον Μεσαίωνα
επίσης χρησιμοποιήθηκε ως αιμοστατικό.
Οι Κινέζοι γιατροί την χρησιμοποιούσαν για
να θεραπεύσουν αιμορραγίες –
μητρορραγίες – δαγκώματα από σκυλιά
και φίδια.
Αλλά και ο
βοτανολόγος J. Gerard την χρησιμοποιεί για οιδήματα στα
απόκρυφα μέρη.
Ο Ν. Culpeper την
συστήνει για όλα τα παραπάνω αλλά και για τις αιμορροΐδες.
Η σύγχρονη φυτοθεραπεία την παρουσιάζει ως «θεραπευτικό τσιρότο
από βότανο» και
την συνταγογραφεί για τον
πυρετό, την δυσπεψία και
φλεγμονές του ουροποιητικού.
Η Αχιλλλέα περιέχει μικρές δόσεις tujone, υπνωτική ουσία που
μπορεί να συγκριθεί με την μαριχουάνα. Σε μεγάλη δοσολογία, το φυτό είναι
τοξικό. Δεν ισχύει όμως αυτό αν
τηρήσουμε τα φαρμακευτικά
όρια.
Προστατεύει από φαινόμενα ηπατοτοξικά που προκαλούν οι
διάφορες χημικές ουσίες και είναι μέσον θεραπείας για την ηπατίτιδα.
Επίσης προλαμβάνει τις κράμπες κατά τα έμμηνα.
Το ποσοστό της Αχιλλέας σε έλαια, είναι μεγαλύτερο όταν το
φυτό βρίσκεται σε σκιερό μέρος, κι΄ αυτό ανεβάζει την ικανότητά του ως αντιοξειδωτικό.
Πηγή για τις Αγροτικές Ευκαιρίες®
+ Αικατερίνα Κανέλλου Μοναχή
Ιατρός Φυτοθεραπευτής
•
PGDip.στην Εφαρμοσμένη Φυτοθεραπεία του Πανεπιστημίου της Siena
•
Μέλος S.I.FIT του Πανεπιστημίου της Siena
•
Μέλος ASSIRI (BZ)
