 |
| Carl Barnes USA |
Έγινε πλούσιος με το … καλαμπόκι!
Η ιδιαίτερη ποικιλία αναπτύχθηκε από ένα χωρικό της Αμερικής.
Κατάφερε το ακατόρθωτο!
Υψηλή ζήτηση έχει σημειωθεί για τους σπόρους μιας ξεχωριστής
ποικιλίας καλαμποκιού. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της συγκεκριμένης ποικιλίας
είναι τα μοναδικά χρώματά του!
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν παρακάτω είναι εντυπωσιακές,
αφού οι σπόροι είναι πολύχρωμοι σε έντονες αποχρώσεις!
Το καλαμπόκι Glass Gem, έχει αναπτυχθεί με φυσικό τρόπο από
ένα χωρικό της Αμερικής, τον Carl Barnes. Ο χωρικός στην Οκλαχόμα συγκέντρωνε
καλαμπόκια διαφόρων αποχρώσεων και τα καλλιεργούσε μαζί.
Καθώς τα χρόνια
περνούσαν, ο χωρικός κατάφερε να έχει καλαμπόκια με διαφορετικά χρώματα.
Πριν πεθάνει, μεταβίβασε τους σπόρους και την τεχνογνωσία
στο φίλο του Greg Schoen, ο οποίος με τη σειρά του τα έδωσε στον ιδιοκτήτη μιας
μικρής εταιρείας της Αριζόνα.
Σήμερα οι σπόροι αυτοί πωλούνται με τη συμβουλή να
χρησιμοποιηθούν για ποπ κορν ή καλαμποκάλευρο, ενώ δεν συστήνεται η απευθείας
κατανάλωσή τους.
Tip:
Τι είναι το Καλαμπόκι;
Το καλαμπόκι ή αραβόσιτος ή αραποσίτι ( σίταρος ή
σιταροπούλα στην Κύπρο) έχει την επιστημονική ονομασία Zea mays. Η ελληνική επιστημονική
ονομασία του φυτού είναι Αραβόσιτος ο κοινός ή Ζέα η μαΰς. Είναι σιτηρό της
οικογένειας των Ποοειδών (Poaceae)
ή Αγρωστωδών (Gramineae)
και κατάγεται από την Αμερικάνικη ήπειρο όπου ήδη πριν από 5.500 χρόνια το
καλλιεργούσαν οι Ίνκας, οι Μάγια και οι Αζτέκοι.
Η Ελληνική ονομασία του,
«αραβόσιτος», σημαίνει «ο σίτος (σιτάρι) των Αράβων» και εισήχθη στην Ελλάδα το
1600 από τη Βόρεια Αφρική. Η ετυμολογία της λέξης "καλαμπόκι"
παραμένει ακόμα αβέβαιη. Έχουν προταθεί οι εξής εκδοχές: (α)<αλβ.kalambok (β)<ιταλ.calambochi (γ)<τουρκ.kalembek. Η ονομασία Mayz (Μαϋς) προέρχεται από τη
γλώσσα Ταΐνη (Mahiz)
των ιθαγενών της Καραϊβικής, μέσω της ισπανικής (Maíz). Η ισπανική λέξη (αρχικά ιθαγενής αμερικανική ) έχει επηρεάσει
το όνομα του φυτού σε άλλες γλώσσες: αγγλικά Maize, γαλλικά Maïs, ιταλικά Mais, σουηδικά Majs, νορβηγικά Mais, φινλανδικά Maissi, εσθονικά Mais.
Είναι ετήσιο, ψηλό φυτό με χοντρό όρθιο και συμπαγή βλαστό,
στενά και μακριά φύλλα σε σχήμα σπαθιού και κυματιστά άκρα. Στην κορυφή του
φυτού υπάρχει η αρσενική ταξιανθία που σχηματίζει θύσανο, έχει δε την ονομασία
φόβη. Η θηλυκή ταξιανθία αποτελείται από ένα πλατύ στάχυ με παχύ άξονα, πάνω
στον οποίο βρίσκονται τα άνθη σε σειρές. Η ταξιανθία αυτή ονομάζεται σπάδικας.
Στη συνέχεια τη θέση των ανθών παίρνουν οι κόκκοι που καλύπτονται από φύλλα ενώ
στην κορυφή του σπάδικα υπάρχει θύσανος αποτελούμενος από πολλές μακριές τριχοειδείς
κλωστές.
Παρότι το καλαμπόκι είναι βασική πηγή διατροφής σε πολλές
χώρες, η θρεπτική του αξία είναι μικρότερη απ’ ότι στα άλλα σιτηρά. Επίσης το
ψωμί που παράγεται από το καλαμπόκι, γνωστό με το όνομα μπομπότα, δεν είναι
καλής ποιότητας. Το άμυλο καλαμποκιού (γνωστό και ως κορν φλάουρ ή άνθος
αραβοσίτου) χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική, στην παραγωγή αμυλούχων
προϊόντων και στην αλλαντοποιία.
Στη Λατινική Αμερική το καλαμπόκι
χρησιμοποιείται ως βάση ενός είδος ζύμης από την οποία παρασκευάζονται οι
«τορτίγιας», επίπεδες πίτες που αντικαθιστούν το ψωμί.
Στη διατροφή επίσης χρησιμοποιείται και το λάδι του
καλαμποκιού, το γνωστό αραβοσιτέλαιο. Οι κόκκοι του καλαμποκιού, με κατάλληλη
επεξεργασία, μπορεί να γίνουν και αλκοόλη βιομηχανικής χρήσης.
Όμως χρήσιμα είναι και τα μη φαγώσιμα μέρη. Έτσι από το
καλάμι φτιάχνεται χαρτί και χαρτόνι. Οι άξονες των σπαδίκων μπορούν να
χρησιμοποιηθούν σαν καύσιμο (συνήθως σε φωτιά) και στην παραγωγή διαφόρων
διαλυτών χρήσιμων στη βιομηχανία. Τα υπολείμματα από την κατεργασία του
καλαμποκιού αποτελούν και μια από τις σημαντικότερες πηγές βιομάζας.
Παραγωγή
Το καλαμπόκι και η καλλιέργειά του είναι διαδεδομένη
παγκοσμίως. Οι Η.Π.Α έχουν τη μεγαλύτερη παραγωγή στον κόσμο με 285 εκατομμύρια
τόνους ετησίως.
Ακολουθούν η Κίνα, η Βραζιλία και το Μεξικό.
Στην Ελλάδα καλλιεργείται κυρίως στη Μακεδονία, τη Θράκη, τη
Στερεά και την Πελοπόννησο.
Η ετήσια παραγωγή στην χώρα μας φτάνει το 1,5 εκατομμύριο τόνους.
