Με τον νόμο 4235, το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης &
Τροφίμων (Γεωργίας) προσπαθεί να ανοίξει μία νέα εποχή στην Ελληνική αγροτική
οικονομία. Ο νόμος βάζει τις βάσεις για τρεις βασικούς θεσμούς που μπορούν να
αλλάξουν την γεωργία μας:
1. Την Οικοτεχνία
2. Τα Πολυλειτουργικά Αγροκτήματα και
3. Τις Αγορές Παραγωγών
Ας δούμε, με απλά λόγια, τι είναι το καθένα:
Η Οικοτεχνία είναι η δυνατότητα του κάθε αγρότη παραγωγού να
επεξεργάζεται τα προϊόντα του (λαχανικά, φρούτα, δημητριακά, γάλα και άλλα
πολλά) και να τα μετασχηματίζει σε προϊόντα μεγαλύτερης αξίας. Ουσιαστικώς, ο
αγρότης, αντί να πωλεί την παραγωγή του χύμα και σε χαμηλή τιμή, μπορεί να την
πωλεί ακριβότερα σαν προϊόν. Παράδειγμα: ο κτηνοτρόφος, αντί να πωλεί χύμα ωμό
αγελαδινό γάλα στον έμπορο έναντι 0,44 € το λίτρο, μπορεί να το κάνει κρέμα ή
γιαούρτι και να τα πωλεί γύρω στα 2,5 € ανά κιλό.
Τα Πολυλειτουργικά Αγροκτήματα είναι αγροκτήματα που κάνουν
παραγωγή φυτικών ή ζωικών προϊόντων, αλλά, ταυτοχρόνως, είναι ανοιχτά σε επισκέψεις
καταναλωτών από τους οποίους έχουν πρόσθετα έσοδα, όχι μόνον από την απ’
ευθείας πώληση των προϊόντων τους, αλλά και από δραστηριότητες όπως: εστίαση
(μπορούν να σερβίρουν φαγητό), εκπαίδευση των καταναλωτών στην παραγωγή,
αθλητικές δραστηριότητες, μουσεία και άλλα. Τα Πολυλειτουργικά Αγροκτήματα
μπορούν παραλλήλως να έχουν και οικοτεχνική παραγωγή για μεγαλύτερη
προστιθέμενη αξία.
Οι Αγορές Παραγωγών, είναι νέος θεσμός στην Ελλάδα, που
φιλοδοξεί να είναι αυτό που έπρεπε να είναι οι λαϊκές αγορές, αλλά στο δρόμο
άλλαξαν: να φέρνουν τους παραγωγούς και μόνον σε άμεση επαφή με τους
καταναλωτές. Η μεγάλη διαφορά από τις λαϊκές αγορές είναι ότι στις αγορές
παραγωγών μπορούν να συμμετέχουν αποκλειστικώς και μόνον παραγωγοί (και μάλιστα
παραγωγοί που δεν κατέχουν άδεια λαϊκής) και ότι πρόκειται για αυτοδιοικούμενες
οργανώσεις που βγάζουν τους δικούς τους κανονισμούς και αποφάσεις. Οι Αγορές
Παραγωγών λειτουργούν μόνον Σάββατο σε ιδιωτικό χώρο ή σε χώρο που παραχωρείται
από τον Δήμο.
Πού είναι η διαφορά από πριν;
Μέχρι τώρα, αν ο παραγωγός ήθελε να στήσει οικοτεχνία
νομίμως , έχανε την αγροτική του ιδιότητα και τα ευεργετήματά της, επιβαρυνόταν
με τον ΟΑΕΕ (το πρώην ΤΕΒΕ), έπρεπε να βγάλει μία τεράστια σειρά αδειών και, τελικώς, το
ελάχιστο κόστος για μία νόμιμη οικοτεχνία ξεπερνούσε τις 30.000€. Σήμερα,
μπορεί να μεταποιήσει τα προϊόντα του μετά μία απλή δήλωση κόστους 10€ στο
Υπουργείο Γεωργίας και να είναι απολύτως νόμιμος. Μέχρι σήμερα ή δεν έστηνε την
οικοτεχνία ή έμπαινε σε μία χρόνια πάλη με το Κράτος.
Υπήρχαν Πολυλειτουργικά Αγροκτήματα και πριν από τον νόμο.
Όμως, για να στηθούν, οι αγρότες είχαν τραβήξει τα πάνδεινα με μία σωρεία
αδειών, διαφορετικών για κάθε δραστηριότητα του αγροκτήματος. Συνήθως, ήταν
αναγκασμένοι να στήσουν ΑΕ και, συνεπώς, να χάσουν τα πλεονεκτήματα του αγρότη.
Πολλά Πολυλειτουργικά Αγροκτήματα ήταν παράνομα σε μεγάλο εύρος των
δραστηριοτήτων τους.
Όσες Αγορές Παραγωγών υπήρχαν, δεν στηριζόντουσαν σε καμία
νομική βάση και ήταν ουσιαστικώς παράνομες!
Πηγή
σχετικά άρθρα
