 |
Η Καναπίτσα ή Λυγαριά (Vitex aqnus-castus L.) είναι ένας
θάμνος φυλλοβόλος
που αυτοφύεται κοντά σε ρέματα,
ρυάκια και ποταμιές.
|
Εξ ορισμού βότανο είναι όποιο φυτό έχει θεραπευτική δράση
για τον οργανισμό.
Φυσικά, ο ορισμός αυτός συμπεριλαμβάνει και το μεγαλύτερο
μέρος των φρούτων και των λαχανικών, και όχι μόνο τα άνθη και τους καρπούς αλλά
και τα φύλλα, ο φλοιός, οι βλαστοί και οι ρίζες μπορεί να έχουν φαρμακευτικές
ιδιότητες.
Τα βότανα έπαιζαν από την εμφάνιση του ανθρώπου πρωταγωνιστικό
ρόλο στην ζωή και την υγεία μας.
Ο φυτικός κόσμος μας προσφέρει τις τροφές που απολαμβάνουμε
και τον αέρα που αναπνέουμε!
Είναι αναμενόμενο λοιπόν να μας παρέχει και τα φάρμακα που Θεραπεύουν
τις καθημερινές μας ασθένειες.
Οι πολιτισμοί όλου του κόσμου χρησιμοποιούν τα φάρμακα αυτά εδώ
και χιλιάδες χρόνια.
Αλλά και τα ντουλάπια της κουζίνας μας και οι κήποι των
σπιτιών μας είναι γεμάτοι με ισχυρά φάρμακα για κάθε ασθένεια.
Οφείλουμε πολλά στους προγόνους μας.
Η βαθιά γνώση τους την επιτυχημένη θεραπευτική χρήση των ιθαγενών τροφών και
φυτών έχει επιβιώσει ανά τους αιώνες και αποτελεί σήμερα την παγκόσμια
κληρονομιά της Βοτανοθεραπείας.
Οι αρχαιότερες καταγραφές για την Βοτανοθεραπεία προέρχονται
από την Κίνα και χρονολογούνται περίπου στο 2500 π.Χ., και αναφέρει πάνω από
700 θεραπευτικά βότανα τις ιδιότητες και τις χρήσεις τους.
Επίσης ο πάπυρος του Εμπερς από την Αίγυπτο, γύρο στο 1500
π.Χ. αναφέρει πάνω από 700 θεραπευτικά βότανα, πολλά από τα οποία είναι
δημοφιλή μέχρι και σήμερα.
Πολλοί λαοί στην αρχαιότητα – και ιδιαίτερα οι Έλληνες – οι Πέρσες,
αλλά και πέραν του Ατλαντικού οι Ινδιάνοι και οι λαοί των Μάγια και οι Αζτέκοι,
χρησιμοποιούσαν τα Φαρμακευτικά φυτά και μετά το 1000 μ.Χ.
 |
Η σκουτελάρια
(lateriflora scutellaria η λατινική ονομασία), γνωστή και ως το
λουλούδι-κράνος, είναι ένα βότανο που χρησιμοποιήθηκε στην αποικιακή Αμερική
για τη θεραπεία της λύσσας.
Το φυτό αυτό φύεται στα δάση και τους βάλτους της
Βορειοανατολικής Αμερικής και παράγει ένα λουλούδι που μοιάζει με καπέλο ή
σκούφο που φορούσαν οι Αμερικανοί άποικοι.
Η σκουτελάρια απέκτησε τη φήμη της ως θεραπεία για τη λύσσα
από τα ηρεμιστικά αποτελέσματα που παρέχει στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Κλινικές μελέτες έχουν αποδείξει την ικανότητά της να βελτιώνει τη ροή του
αίματος στον εγκέφαλο, να αναστέλλει τους μυϊκούς σπασμούς και να ενεργεί ως
ηρεμιστικό. Μερικοί εναλλακτικοί επαγγελματίες της υγείας χρησιμοποιούν τώρα τη
σκουτελάρια για να θεραπεύσουν τα συμπτώματα της Διαταραχής Ελλειμματικής
Προσοχής και Υπερκινητικότητας.
Illustration by Charles Frederick Millspaugh
|
Και έκτοτε τα φυτά αυτά και τα βότανα αποτελούν την βασική πηγή
των φαρμάκων μας.
Ωστόσο, κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα , με
την ραγδαία ανάπτυξη της επιστήμης και της Χημείας, σημειώθηκε απότομη πτώση της
δημοτικότητας των βοτάνων.
Οι χημικοί της εποχής εκείνης και στην συνέχεια άρχισαν να απομονώνουν
και να εκχυλίζουν τις θεραπευτικές ουσίες των βοτάνων, οπότε εξέλιπε η παράδοση
της θεραπείας με την χρήση ολόκληρου του φυτού.
Πολύ σύντομα και με την βοήθεια της τεχνολογίας οι
επιστήμονες ήταν σε θέση να
κατασκευάζουν Συνθετικές εκδοχές αυτών των ενεργών συστατικών, ενώ τα ίδια τα
βότανα, που αντιμετωπίζονταν με μεγάλο
σεβασμό επί τόσους αιώνες, θεωρήθηκαν ξεπερασμένα και απαρχαιωμένα.
Αλλά παρά την χρήση των συνθετών φαρμάκων και την απαίτηση μας
να έχουμε επιστημονικές αποδείξεις για τα πάντα, τα τελευταία είκοσι περίπου
χρόνια έχει εκδηλωθεί τεράστιο ενδιαφέρον για την Βοτανοθεραπεία.
Μάλιστα τα παραδοσιακά Φυτικά Φάρμακα συνεχίζουν να
αποτελούν την βάση για το περίπου 85% των Φαρμάκων παγκοσμίως.
Σήμερα είναι πολύτιμα όσο ποτέ.
Σχετικά εκπαιδευτικά σεμινάρια των Αγροτικών Ευκαιριών
