4 Φεβ 2017

Σκόρδο Allium Sativum

Ένα επιστημονικό άρθρο για τις Αγροτικές Ευκαιρίες και τους Αναγνώστες του Blog.

Η  λέξη allium  προέρχεται  από την Κέλτικη λέξη All που σημαίνει, «αυτό που  καίει».

Σε μερικές  σπηλιές 10.000  χρόνια  πριν,  οι αρχαιολόγοι βρήκαν υπολείμματα σκόρδου,  αλλά η πρώτη συνταγογράφηση  έγινε 3.000 χρόνια πριν ,σε μορφή  σφηνοειδούς  γραφής,  πάνω σε μια πλάκα αργίλου της εποχής των Σουμερίων.

Το  σκόρδο επίσης αναφέρεται και στον Πάπυρο του Ebers – το πιο αρχαίο ιατρικό κείμενο – το 1500 π.Χ.

Το φυτό αυτό βρέθηκε και στον τάφο του Τουταγχαμών

Και  να  τι  ενθυμούνται  οι Ισραηλίτες μετά την έξοδό τους από την Αίγυπτο: «ενθυμούμεθα  τα  οψάρια,  τα  οποία  ετρώγομεν  εν  Αιγύπτω  δωρεάν,  τα αγγούρια, και  τα  πεπόνια, και  τα  πράσα, και  τα  κρόμμυα, και  τα  σκόρδα».
(Π. Διαθήκη – Αριθμοί   11, 5)

Αλλά  και  ο  Οδυσσέας χάρη στο σκόρδο ανακτά την δύναμή του ενάντια στην μάγισσα  Κίρκη.

Στην αρχαία  Ρώμη οι Βοτανολόγοι το έδιναν ως αντίδοτο ενάντια στα δηλητήρια,  οι  Ινδοί  κατά της Λέπρας  και  κατά  του  καρκίνου και  κατά  την  Ελισαβετιανή  περίοδο  ονομαζόταν «treacl»  δηλαδή πανάκεια και  ήταν  πραγματικά «η  Πανάκεια  του  πτωχού».

Στη Γαλλία το 1721 κατά την επιδημία της πανούκλας  ο ενταφιασμός των νεκρών από  αυτή την  επιδημία  είχε  ανατεθεί στους κλέφτες ή σε ποινικά κολάσιμα  άτομα.

Αυτός ήταν ένας καλός τρόπος να τα ξεφορτωθεί το κράτος. Τέσσερις όμως από τους κλέφτες έπιναν κρασί με  Σκόρδο και όχι μόνο επέζησαν  αλλά και λόγω του ότι ήταν «άτρωτοι» απέκτησαν  μεγάλη  περιουσία.  Ακόμη  λοιπόν  και  σήμερα  στην  Ν.  Γαλλία  πίνουν  το  «Ξύδι  των  τεσσάρων  ληστών».

Το 1928 η  ανακάλυψη  της  Πενικιλίνης  εγκαινίασε  την  εποχή των  αντιβιοτικών  και  με  την  έναρξη του  Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου είχαν – τα  αντιβιοτικά  - αντικαταστήσει το Σκόρδο.  όμως  οι γιατροί του «Κόκκινου  Στρατού»  μιας  και  οι αντιβιώσεις δεν έφθαναν για 20.000.000 θύματα ανέτρεξαν και  πάλι  στο Σκόρδο το οποίο πήρε αυτή τη φορά το όνομα η  «Ρωσική  Πενικιλίνη».

Το Σκόρδο, βοηθά στη νόσο Hansen, βοηθά στην αποβολή – από τον οργανισμό – των βαρέων μετάλλων και κυρίως του μολύβδου,  βοηθά στην μείωση του  σακχάρου  στο αίμα, κατά 11,6%  σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO),  αλλά  ενισχύει και το ανοσοποιητικό σε άτομα που πάσχουν από AIDS (στους  επτά  ασθενείς, που χορηγήθηκε  σκόρδο, οι  δύο  έλυσαν το  πρόβλημά τους  από  τον  χρόνιο  έρπη, ενώ  οι άλλοι  δύο  έλυσαν το πρόβλημα της χρόνιας διάρροιας).

Σκόρδο  δίδεται επίσης και για το H. Pylori  και  ακόμη περισσότερο υπάρχουν μελέτες  που αποδεικνύουν ότι δρα στον άνθρωπο ως προφυλακτικό κατά του ελικοβακτηριδίου  του πυλωρού.
Επίσης το Σκόρδο – όσον αφορά το στομάχι και το έντερο – είναι σπασμολυτικό, καθυστερεί την περίσταλση και βοηθά στον μετεωρισμό (WHO).

Η  αλλιίνη  από μόνη της  δεν  είναι  θεραπευτική  αλλά όταν έρχεται σε επαφή  με την Αλλιϊνάση  (ένζυμο), κατά την διάρκεια της μάσησης  ωμού σκόρδου, μετατρέπεται σε Αλλισίνη, που έχει αντιβιοτικές ικανότητες.

Δρα   κατά   του  Mycobacterium  tubercolosis  (φυματίωση) της Σαλμονέλλας, του  E. Coli,  των  μυκήτων (πόδι  του  αθλητή) και της Κάντιτα (Candida albicans).

Κανένα  φάρμακο, καμιάς φαρμακευτικής εταιρείας δεν μπορεί να συγκριθεί με το σκόρδο όσον αφορά τις ιδιότητές του στο καρδιαγγειακό σύστημα. Υπάρχουν φάρμακα που δρουν κατά της υπερχολεστεριναμίας,  κατά της υπέρτασης, κατά του σχηματισμού εμβόλων…..

Όμως κανένα δεν δρα συνολικά – εναντίων όλων αυτών – όπως μόνο το σκόρδο μπορεί να κάνει.

Το σκόρδο  - σύμφωνα με τον WHO – μειώνει την πίεση, αλλά δεν χρησιμοποιείται ως φάρμακο ρουτίνας, μειώνει την χοληστερίνη κατά 12% και τα τριγλυκερίδια  κατά  13%.  Σε  επτά  από  τις  οχτώ μελέτες – που  ακολούθησαν  μετέπειτα, κατά  τον  OMS – απεδείχθη μια συνολική μείωση χοληστερίνης –  τριγλυκεριδίων από  5 – 20%.

Αλλά και 432 ασθενείς με  ιστορικό εμφράγματος του μυοκαρδίου που έλαβαν 2gr  φρέσκου σκόρδου, την ημέρα, επί τρία χρόνια,  έδωσαν 35%  λιγότερα καρδιακά  επεισόδια  και  45% λιγότερους θανάτους από την ομάδα  των ασθενών που τους είχε χορηγηθεί πλασέβο (WHO).
Επίσης μια μέτρια σκελίδα σκόρδου ισοδυναμεί με 100.000 μονάδες Πενικιλίνης. Τώρα  για να αντιμετωπίσει ο οργανισμός μια φλεγμονή χρειάζονται  από  600.000 – 1.200.000 μονάδες Πενικιλίνης. Δηλαδή χρειάζονται από 6-12 σκελίδες την ημέρα. Αυτό ισχύει για υγιείς ενήλικες, που δεν πάσχουν από προβλήματα  που  έχουν σχέση  με  την  πήξη  του αίματος, δεν παίρνουν αντιπηκτικά ή vit. E και δεν  έχουν γαστρίτιδα. 

Προ πάντων δεν συνιστάται χωρίς την παρακολούθηση του ειδικού γιατρού.

Αιθέριο έλαιο απο Σκόρδο.

Το σκόρδο αντενδείκνυται  κατά  την  γαλουχία, γιατί περνά στο μητρικό γάλα και  προκαλεί  βρεφικούς  κολικούς. Μπορεί  επίσης να προκαλέσει δερματίτιδες (από  επαφή ή  κατάποση).

Όταν χρησιμοποιούμε Σκόρδο σε κάψουλα, οι κάψουλες θα πρέπει να είναι γαστροανθεκτικές  γιατί  το  όξινο περιβάλλον του στομάχου απενεργοποιεί το ένζυμο που μετατρέπει την Αλλιϊνη σε ενεργά προϊόντα,  Αλλισίνη  &  Αχοένιο.

Τέλος  το σκόρδο  θα πρέπει  να διακόπτεται  επί  μία  περίπου  εβδομάδα πριν  κάθε  χειρουργική επέμβαση,  αλλά και μετά, και δεν συνιστάται σε άτομα με αλλεργίες.

Κατά τον WHO  η ποσότητα των διαφόρων σκευασμάτων θα πρέπει να αντιστοιχούν σε  4-12 mg  σε  Αλλιϊνη  ή  περίπου  σε 2-5 mg  Αλλισίνης. Να χορηγείται επίσης η ανωτέρω ποσότητα μαζί με τροφή.Το δε ωμό Σκόρδο, για να  δώσει τις ανάλογες θεραπευτικές του ουσίες, θα πρέπει να μασηθεί επί 20’ λεπτά της ώρας.

Πάντα κατά τον WHO ,ο βαθμός σιγουριάς του σκόρδου πιστοποιείται από την χρήση του, ως τρόφιμο.

+ Αικατερίνα  Κανέλλου  Μοναχή
Ιατρός Φυτοθεραπευτής
•             PGDip.στην Εφαρμοσμένη Φυτοθεραπεία του Πανεπιστημίου της  Siena
•             Μέλος S.I.FIT του Πανεπιστημίου της  Siena
•             Μέλος  ASSIRI  (BZ)



•             WHO =  Παγκόσμιος  Οργανισμός  Υγείας