Θέμα : Τσίπουρο
Το τσίπουρο είναι ένα ελληνικό οινοπνευματώδες ποτό το οποίο
ξεκίνησε την πορεία του πριν από επτά περίπου αιώνες στα μοναστήρια του Αγίου
Όρους. Η Τσικουδιά ή Ρακή στην Κρήτη είναι κάτι ανάλογο, ωστόσο η κυριότερη
διαφορά του είναι ότι η τσικουδιά είναι προϊόν μονής απόσταξης.
Σε άλλες χώρες,
παρόμοια ποτά είναι η ιταλική γκράπα, το αράκ της Μέσης Ανατολής και η ζιβανία
της Κύπρου.
Το τσίπουρο έχει τις περισσότερες φορές 36 με 45 αλκοολικούς
βαθμούς.
Δεν πρέπει να συγχέεται με το ούζο, ποτό με διαφορετικό τρόπο
παρασκευής.
Μέχρι τις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα η παραγωγή
τσίπουρου γινόταν αποκλειστικά «κατ' οίκον», δεν υπήρχε δηλαδή μαζική
βιομηχανική παραγωγή. Από παλιά, ένα άχρωμο οινοπνευματώδες ποτό παράγεται και
πίνεται κάθε χρόνο σε ολόκληρη τη Μεσόγειο.
Είναι γνωστό με διάφορα ονόματα:
τσίπουρο, αράκ, γκράππα. Αποστάζεται από τα παραπροϊόντα του κρασιού, σαν ο
άνθρωπος να θέλησε να εκμεταλλευτεί όσο το δυνατόν περισσότερο το αμπέλι.
Τσίπουρο ονομάζεται στην Ελλάδα το απόσταγμα από στέμφυλα.
Παράδοση στην παραγωγή τσίπουρου έχουν η Μακεδονία, η Κρήτη, η Θεσσαλία, και η
Ήπειρος.
Πρώτη ύλη για την παραγωγή αποστάγματος είναι τα στέμφυλα,
δηλαδή η μάζα που απομένει μετά την συμπίεση του σταφυλοπολτού, με σκοπό την
παραγωγή κρασιού.
Αυτή η μάζα αποτελείται από τους φλοιούς των σταφυλιών, τα
γίγαρτα (κουκούτσια) ενώ περικλείει και κάποιο ποσοστό αζύμωτου γλεύκους
(μούστου), γλεύκους σε ζύμωση ή και πλήρως ζυμωμένου γλεύκους (κρασιού).
Γενικά, τα γίγαρτα αποτελούν το 3-6%, η φλούδα το 6-9% και η σάρκα το 75-85%
αυτής της μάζας. Η σάρκα του σταφυλιού αποτελείται κατά 0,5% από στερεά
συστατικά.
Τα στέμφυλα, για να δώσουν οινοπνευματώδες απόσταγμα, θα πρέπει
αφενός να μην έχουν αποστραγγιστεί εντελώς και αφετέρου να έχουν υποστεί
αλκοολική ζύμωση, ώστε τα σάκχαρα του εναπομένοντος μούστου να μετατραπούν σε
αλκοόλη.
Το τσίπουρο μπορεί να παραχθεί από στέμφυλα που είναι ζυμωμένα και
προέρχονται από ερυθρή οινοποίηση με μικρότερη ή μεγαλύτερη ποσότητα κρασιού.
Ακόμη, μπορούν να χρησιμοποιηθούν και στέμφυλα που ζυμώνονται ξεχωριστά, από
τον κύριο όγκο του γλεύκους, τα οποία προέρχονται από λευκά σταφύλια, αλλά και
από ερυθρά σταφύλια, τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ροζέ ή
λευκού κρασιού με απευθείας συμπίεση.
Πρώτη ενέργεια για την παραγωγή αποστάγματος από λευκά
αζύμωτα στέμφυλα είναι η ζύμωσή τους.
Η ζύμωση διαρκεί περίπου 30 ημέρες, όταν
τα στέμφυλα ζυμώνονται μόνα τους, και πολύ λιγότερο όταν ζυμώνονται μαζί με το
μούστο.
Κατά την πρώτη απόσταξη παίρνουμε ένα απόσταγμα (σούμα) που αποτελεί το
15 με 20% του αρχικού όγκου.
Μετά το τέλος της απόσταξης, το υπόλειμμα
απορρίπτεται.
Στη δεύτερη απόσταξη γεμίζουμε τον άμβυκα (καζάνι) κατά 80-90% με
σούμα. Πολλές φορές, το προϊόν που λαμβάνεται από την πρώτη απόσταξη
καταναλώνεται χωρίς να υποστεί δεύτερη απόσταξη. Το διπλοαποσταγμένο τσίπουρο,
όμως, είναι καθαρότερο και λεπτότερο σε άρωμα και γεύση.
Στη δεύτερη απόσταξη είναι δυνατόν να προσθέσουμε αρωματικές
πρώτες ύλες όπως γλυκάνισο, μάραθο, γαρύφαλλο, μοσχοκάρυδο και μαστίχα.
Μετά τη
δεύτερη απόσταξη αφαιρούμε το πρώτο 0,5 με 1 λίτρο. Έχει μεγάλο αλκοολικό βαθμό
και αποτελεί την «κεφαλή». Κατόπιν συλλέγουμε την «καρδιά» η οποία
αντιπροσωπεύει το 50% του αρχικού όγκου. Είναι το κλάσμα που περιέχει τα
επιθυμητά συστατικά και το οποίο, αφού αραιωθεί για να επιτύχουμε τους
επιθυμητούς αλκοολικούς βαθμούς, θα δοθεί στην κατανάλωση ως τσίπουρο. Το
υπόλοιπο, την «ουρά», το συλλέγουμε και το τοποθετούμε στα στέμφυλα ή στη σούμα
για να γίνει νέα απόσταξη. Καλός αλκοολικός βαθμός θεωρείται αυτός των 38 - 45%
κατ' όγκο.
Η παρακολούθηση της απόσταξης θέλει μεγάλη προσοχή.
Η
θέρμανση του άμβυκα μπορεί να γίνει με ξύλα, κάρβουνο ή υγραέριο. Στην
περίπτωση ξύλων ή κάρβουνου, η θέρμανση ρυθμίζεται ανάλογα με την τροφοδοσία
και με την παροχή αέρα, ανοίγοντας ή κλείνοντας την πόρτα που βρίσκεται κάτω
από την εστία. Οι ατμοί νερού, αλκοόλης και άλλων πτητικών συστατικών θα
κατευθυνθούν προς τον ψυκτήρα και θα παραληφθούν ως απόσταγμα.
Ο σύγχρονος τρόπος παρασκευής τσίπουρου από βιομηχανικές
μονάδες γίνεται με τη μέθοδο της κλασματικής απόσταξης -ασυνεχούς απόσταξης
κυρίως-, όπου χρησιμοποιούνται υψηλής ποιότητας κατασκευής ατμοκάζάνα, πλήρως
ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενα και ελεγχόμενα. Αυτό επιτρέπει την παρασκευή ενός
πολλαπλά αποσταγμένου προϊόντος υψηλής ποιότητας, μειώνοντας τις ανεπιθύμητες
ουσίες της απόσταξης στο ελάχιστο και επιτρέποντας στον παραγωγό να κάνει την
επιθυμητή ανάμειξη μεταξύ κεφαλών,καρδιάς και ουρών.
H
πώληση αποσταγμάτων για απ' ευθείας κατανάλωση ήταν απαγορευμένη μέχρι το 1988.
Μόνο οι αμπελουργοί σε ορισμένες περιοχές είχαν το δικαίωμα να αποστάζουν και
να εμπορεύονται, σε τοπικό επίπεδο, τα στέμφυλα, ενώ επιτρεπόταν και η πώληση
του αποστάγματος σε εταιρείες παραγωγής οινοπνεύματος.
Σήμερα, με την ψήφιση
νόμου από το 1988 για την παραγωγή αποστάγματος στέμφυλων, επιτρέπεται η
παραγωγή και διάθεση τσίπουρου σε όλη την Ελλάδα μόνο με ειδική άδεια. Το
τσίπουρο αυτό φορολογείται, ενώ η διάθεση του μη εμφιαλωμένου (χύμα)
αποστάγματος απαγορεύεται.
Τώρα δείτε τι αλλάζει στην Νομοθεσία διάθεσης του χύμα :
Με τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή δίνεται η δυνατότητα
στους διήμερους αποσταγματοποιούς να διαθέσουν με νόμιμα παραστατικά τα
προϊόντα απόσταξης τσίπουρου που έχουν με την δήλωση των αποθεμάτων τους.
Μάλιστα προβλέπεται ότι ακόμη κι αν κάποιοι κατέχουν
ποσότητες και δεν είναι νόμιμοι αποσταγματοποιοί μπορούν να τις δηλώσουν και να
τις διαθέσουν νόμιμα.
Επιπλέον όσοι (εστιατόρια κτλ) έχουν προς διάθεση χύμα
προϊόντα, με τη νέα ρύθμιση οφείλουν να έχουν σε ευκρινές σημείο έγγραφο με την
ταυτότητα προέλευσης αυτών των προϊόντων.
Χαρείτε το το – πάντα με μέτρο – με τα απαραίτητα μεζεδάκια.
