Καλό χειμώνα, από τώρα;

Βιολογική καλλιέργεια φραγκόσυκου 

Είθισται κάθε 1 Σεπτεμβρίου να ευχόμαστε όσοι τουλάχιστον γυρίζουμε από διακοπές καλό χειμώνα.

Εγώ φέτος πήγα Σάμο στο πατρικό.

Είχα τον χρόνο ως παρατηρητής να ανακαλύψω την δύναμη που δημιουργούν «των Ελλήνων οι κοινότητες».

Η Θαυμαστή συμφωνία ισορροπίας ανθρώπου φύσης  στην Ελλάδα καλά κρατεί.

Σταφύλια στην Σάμο (Μοσχάτο Σάμου) που αφού έχουν δοθεί στον συνεταιρισμό για οινοποίηση, επιστρέφουν  στον καλλιεργητή, αποξεραίνονται για μέρες στον  Αυγουστιάτικο ήλιο και μετά χρησιμοποιούνται συνήθως στις ζωοτροφές τον χειμώνα.

Ο χειμώνας για τους κατοίκους  μεγάλων πόλεων και δη της Αθήνας μιας μητροπολιτικής μεγαλούπολης των σχεδόν 4 εκατομμυρίων (πολυπολιτισμικών και φυλετικών)  κατοίκων να φαντάζει μακρύς και δύσκολος.

Και πράγματι έτσι είναι, αν σκεφτεί κανείς τι λογαριασμοί και ιδιαίτερα τι υποχρεώσεις καλείτε να πληρώσει από Σεπτέμβριο, σίγουρα μοιάζει δύσκολος.

Αποκλεισμένοι και απομονωμένοι μέσα σε οίκο- κυψέλες (πολυκατοικίες) σε μια άναρχη και άσχημη μάζα από μπετόν, το στριμωξίδι  στα λεωφορεία και τρένα, στην λαϊκή και στα Super Market, να καλυφτούν οι καταναλωτικές ανάγκες (πραγματικές ή μη). 

Και στον αντίποδα η ισορροπία και η επαφή με την φύση.

Το να βλέπεις το ηλιοβασίλεμα, και να μην έχεις τηλεόραση!

Το να βλέπεις το ηλιοβασίλεμα, να μην έχεις τηλεόραση! Από επιλογή και όχι από ανάγκη, να έχεις φίλους (όχι στο Facebook) να πίνεις καφέ στο καφενείο στην πλατεία και να ακούς συζητήσεις για την βελτίωση των «κοινών» όλοι μαζί να συζητάνε και να αποφασίζουν.

Στις Μεγαλούπολη ακόμα και αυτό το έχουμε εκχωρήσει – αναθέσει σε κάποιους που τις περισσότερες φορές ούτε τους γνωρίζουμε ούτε ξέρουμε τι συζητάν  και αποφασίζουν για εμάς πάντα χωρίς εμάς!

Να βλέπεις περαστικούς τουρίστες που αποσβολωμένοι, από την φύση, την ιστορία του τόπου να «αναπνέουν» το κάθε μέτρο και γωνία.

Μου έλεγε ένας Αυστραλός  «το πιο παλιό κτίσμα στην χώρα μου είναι 100 ετών» .

Να βλέπεις  αλλοδαπούς που έχουν έρθει και μένουν μόνιμα, στην Ελλάδα που χάσαμε και ξεχάσαμε! Να καλλιεργούν τα κτήματα με αγάπη και ζήλο, μια και ελάχιστοι Έλληνες  των πόλεων καταδέχονται να ασχοληθούν με την γη στον 21^ο αιώνα (δεν είναι Trendy).

Να βλέπεις φιλότιμες προσπάθειες, είδα επαγγελματία αγρότισσα με πολύ καλά – επαγγελματικά και οργανωμένα – θερμοκήπια να καλλιεργούν εποχιακά λαχανικά (ντομάτα αγγούρι) με ορθή γεωργική πρακτική και με ωφέλιμα έντομα, παρέα με νέους και φιλότιμους Γεωπόνους, με νέες ιδέες,  και φυσική αντίληψη των πραγμάτων!

Να βλέπεις Επαγγελματία αγρότη (από μεγάλη τοπική αγροτική οικογένεια) να έχει ξεκινήσει να μετατρέπει μια έκταση 30 στρεμμάτων ελιάς σε Βιολογική καλλιέργεια, να βλέπει το μέλλον του από απλό παραγωγό σε καθετοποιημένη μονάδα παραγωγής- μεταποίησης και εξαγωγής Βιολογικού Ελαιόλαδου Π.Ο.Π. Η κρίση γεννά ευκαιρίες!

Πρώτα η φύση και μετά ο άνθρωπος.

Να ανακαλύπτεις πως είναι το αγγουράκι που βγάζει ο κήπος ! το παλιό ελληνικό… το μέγεθος το χρώμα η γεύση (και μετά στο Αθηναϊκό Super Market) να βλέπεις τις επιλογές που σου προσφέρουν οι μεγάλες «εφοδιαστικές αλυσίδες» με την απλή δικαιολογία «μα πώς να ταΐσεις τα τόσα εκατομμύρια κατοίκων και τουριστών; »

Η ζωή στην Ελληνική επαρχία δεν είναι η ίδια όπως ήταν τα παλιά χρονιά (δεκαετία 70-80) τα χρήματα από τις κοινοτικές ενισχύσεις σε υποδομές στον αγροτικό τομέα, η σε ουσιαστική βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων είναι παντού σχεδόν οφθαλμοφανές.

Αν αποφασίσει κανείς να «ρίξει μαύρη πέτρα» πίσω του και να γυρίσει στο χωρίο θα πρέπει να έχει όσο είναι δυνατός λιγότερα αρχικά έξοδα.

Οπωσδήποτε ένα σπίτι (πατρικό κλπ) και κάποιο ή κάποια αρχικά Ιδιόκτητα κτήματα.

Να φροντίσει πριν πάει εκεί να έχει κάνει μια αρχική έρευνα, μόνος του για το τι παράγει ο τόπος (μην βάλεις Αλόη στα Γρεβενά)! Και να μην είναι το κίνητρο σου εκπομπές στην τηλεόραση (έβαλα αυτό το φυτό και βγάζω 10.000 ευρώ το στέμμα κέρδος) αυτά άστα γι αυτούς που ακόμα ονειρεύονται την απόδραση από το λεκανοπέδιο με κρατική επιδότηση.

Βιολογικό κτήμα στον δρόμο Καρλόβασι – Υδρούσα

Εκπαίδευσε τον εαυτό σου, δες για τα βραχυχρόνια σεμινάρια των Αγροτικών Ευκαιριών, και μετά αν το αντέχεις και μπορείς πήγαινε σε μακροχρόνια εξειδικευμένα εκπαιδευτικά προγράμματα που διοργανώνουν π.χ. το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, το ΙΓΜΕ, και στην Θεσσαλονίκη η Αμερικανική Γεωργική σχολή.

Αν δεις ότι δεν σου ταιριάζει τελικά μην προχωρήσεις, μια και ότι χρήματα «ρίξεις» θα τα χάσεις!

Όσο για την ηλικία το πρόγραμμα Νέων Αγροτών (Μέτρο 112) και τις δύο φορές που «έτρεξε» το όριο ήταν τα 40 χρόνια.

Το ίδιο πρόγραμμα «τρέχει» και στην υπόλοιπη Ευρώπη, άρα αυτοί που σχεδιάζουν τη Νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική έχουν δώσει έμφαση σε νέους μέχρι 40 ετών.

Τώρα στο ερώτημα «μα εγώ είναι 50 και έχω μεγάλη εμπειρία», εμπειρία ως προς τι, Οδηγός Λεωφορείου;  Αποθηκάριος;  μιλάμε για αγροτική ή κτηνοτροφική παραγωγή, για να μην σας πάω σε ακόμα ποιο σύνθετα και περίπλοκα όπως μεταποίηση, τυποποίηση και Εξαγωγές!

Αν θυμηθούμε το αρχαίο «Ο τολμών Νικά» ναι με λίγη καλή προετοιμασία και τύχη και άφθονη αγάπη από τη Νέα και διαφορετική ζωή (σε σχέση πάντα με την ζωή στην Τσιμεντούπολη) ναι μπορείς να κάνεις μια νέα αρχή και ένα νέο ξεκίνημα.

Μακάρι να επιτύχεις και να κάνεις την «διαφορά» και να είσαι εσύ αυτός ο Νέος και επιτυχημένος αγρότης που θα δούμε σε μελλοντικό άρθρο.

Για ότι αποφασίσεις σου ευχόμαστε Καλή επιτυχία… και καλό χειμώνα.

Πηγή: Αγροτικές Ευκαιρίες – Αγροτικά Νέα 2014